Missen dat je iets mist
Ik miste de trein. Maar om eerlijk te zijn, heb ik ook gemist dat ik de trein mis.
Netherlands, Western Europe
Story by Joost Backer. Translated by Jan Messchendorp
Published on August 23, 2021.
This story is also available in
Moederdag 2021
Ik zit op een houten bankje op station Amsterdam Amstel. Mijn shirt is nat en plakt op mijn rug: de tien minuten daarvoor heb ik hard gefietst om de trein van 10.18 uur te halen. Ik was een paar seconden te laat. Toen ik volledig buiten adem de trap naar het perron opliep, vertrok de trein tergend langzaam. Ik verwenste de trein en mezelf. En ik was boos.
Ik miste dus de trein. Maar om eerlijk te zijn, heb ik ook gemist dat ik de trein mis.
Meer dan een jaar lang zijn er nauwelijks externe factoren geweest die mijn leven hebben beïnvloed. Of anders gezegd, er was één enkele, reusachtige, ellendige en alomtegenwoordige externe factor die op de een of andere manier alle andere factoren heeft weggevaagd.
Mijn leven is nog nooit zo regelmatig en voorspelbaar geweest als tijdens de pandemie. Op het werk ben ik nooit te laat voor een vergadering, want je hebt maar twee klikken nodig om van de ene naar de andere bijeenkomst te gaan. Als ik al vrienden bezoek, maak ik van tevoren een afspraak en weet ik precies waar ik heenga en wie daar aanwezig zullen zijn. Reizen doe ik nauwelijks nog – en daarom zijn er ook geen treinen die ik kan missen.
In het begin leek deze regelmaat me wel prima. Ik had controle over mijn eigen leven. Maar langzaam maar zeker ben ik verdoofd geraakt door die constante zekerheden. Bijna alles gebeurt volgens plan. Dat ik altijd weet wat ik ga doen en met wie en wanneer, begint me te vervelen. Ik besef steeds meer dat ik de controle juist wil verliezen. Dat ik niet alles van tevoren wil bedenken. Dat ik nieuw, onontgonnen terrein wil verkennen, zowel in de wereld als in mijn geest. Dat ik verrast wil worden. Dat ik compleet bezweet, boos en buiten adem wil zijn omdat er iets is gebeurd wat ik niet had gepland. Dat ik juist daardoor geïnspireerd wil raken.
Dat ik mijn trein heb gemist, heeft me een voldaan gevoel bezorgd dat ik al een tijdje niet meer had ervaren. Daardoor heb ik deze gedachten op papier kunnen zetten. Als ik niet een paar seconden te laat was geweest, had ik dat nooit gedaan. Zo belangrijk is het missen van een trein.
How does this story make you feel?
Follow-up
Do you have any questions after reading this story? Do you want to follow-up on what you've just read? Get in touch with our team to learn more! Send an email to [email protected].
Talk about this Story
Please enable cookies to view the comments powered by Disqus.
Subscribe to our Monthly Newsletter
Stay up to date with new stories on Correspondents of the World by subscribing to our monthly newsletter:
Other Stories in Nederlands
Explore other Topics
Get involved
At Correspondents of the World, we want to contribute to a better understanding of one another in a world that seems to get smaller by the day - but somehow neglects to bring people closer together as well. We think that one of the most frequent reasons for misunderstanding and unnecessarily heated debates is that we don't really understand how each of us is affected differently by global issues.
Our aim is to change that with every personal story we share.
Community Worldwide
Correspondents of the World is not just this website, but also a great community of people from all over the world. While face-to-face meetings are difficult at the moment, our Facebook Community Group is THE place to be to meet other people invested in Correspondents of the World. We are currently running a series of online-tea talks to get to know each other better.