Saldırının olduğu Nairobi oteline doğru kalabalığa karşı koşarken korkmamıştım.[1] Olay yerine ilk gelen muhabirlerdik: ben, başka bir kameraman ve gazeteci. Önce terör saldırısı mı yoksa soygun mu olduğunu anlayamadık. Biz otele doğru koşarken, otelden kaçarak uzaklaşan insanları gördük. Ancak vurulan iki kişinin yerde yattığını gördüğümüzde bunun bir terör saldırısı olduğunu anladık. Otelin büyük bir alanı vardı.  Saldırganlardan korunmak için en azından bir duvarın arkasında saklanmamız gerekiyordu. Çektiğim görüntülere dönüp baktığımda, içinde bulunduğum durumun çok daha tehlikeli olduğunu fark ettim, orada bulunmak muhtemelen o kadar da iyi bir fikir değildi. Hiçbir koruyucu donanımımız yoktu. Sağ salim çıktığımız için Tanrı'ya şükrettim. O günkü olayları görüntüleyenler çekimlerini uzak mesafeden yapmışlardı. Ama ben olayın olduğu yere gidip gerçek hikâyeyi yakından kaydetmeyi başardım.

Gençken profesyonel bir futbolcu olmak istiyordum. Mathare'deki pek çok arkadaşım gibi[2], Mathare United veya Real Mathare gibi yerel kulüplerimizde top koşturmak istedim. Belki de daha iyi kulüplerde oynayacaktım, Manchester United veya Real Madrid gibi Avrupa kulüplerinde. Mahallede tek bir gerçek futbol sahası vardı, Mathare Depot Sahası. Arkadaşlarımla birlikte sahanın sahibiydik; yıllar boyunca bu sahanın en iyi futbolcularıydık. Nedense insanlar bizden bu yüzden hoşlanmıyordu. Futbolu çok seviyordum. Şehirdeki Coca-Cola reklam panolarında olduğu gibi bir hayat yaşamak istiyordum: “Futbolla ye. Futbolla yat. Futbolla kalk. Coca-Cola iç ". Ancak işler farklı gelişti ve hayatla ilgili başka bir amaç edinmem gerekti

Muhabirlerin Mathare ile ilgili şeyleri doğru anlamadığını fark ettim. Örneğin, gecekondu mahallesinde bir yerde kavga çıktığında, "yabancılar" kavganın neden çıktığını anlamak için bu mahallelere gitmenin çok tehlikeli olduğunu düşünüyor. Bu mahalleleri yanlış tanıtıyorlar. Bu yüzden 13 yıl önce bu yanlış anlaşılmayı düzeltmek için film yapımcısı olmaya karar verdim. Mathareli olduğum için oradaki mahallelere gidebilir ve tam olarak neler yaşandığını filme alabilirim. Gençken futbol oynadığım için buradaki insanlar beni tanıyor ve bana güveniyor. Bazıları beni "futbolcu Elijah", diğerleri "film yapımcısı Elijah" olarak tanıyor.

Film yapımcısı olmak benim tutkum: Büyüdüğüm yer olan Mathare’den hikâyeler paylaşmak beni kişisel olarak da motive ediyor. Gerçek hikâyelerin sesini duyurmak istiyorum. Genellikle olumlu hikâyeleri insanlarla buluşturuyorum çünkü çok fazla olumsuzluk insanlarda önyargıya neden oluyor. Ama yine de izleyicilerime karşı her zaman gerçek ve dürüst olmayı hedefliyorum, çünkü onlar bana bir muhabir ve bir film yapımcısı olarak güveniyorlar. Mesela yakın bir zamanda buradaki gecekondu mahallelerinde COVID-19 ile ilgili polis şiddetini ele aldım. Hatta belgeselim sayesinde Mathare'deki durumu Hollanda NOS haberleri, BBC ve diğer kanallarda paylaştım.[3]

Hayalim, bir gün kendi hikâyemi anlattığım bir belgesel yapmak. Gecekondu mahallelerindeki gençleri motive etmeyi ve yapmak istedikleri her şeyi yapabileceklerine inandırmayı umut ediyorum. Kendileri oldukları özgür bir hayat yaşamak için. Sadece harekete geçmeleri gerekiyor.

Dipnotlar

[1] https://www.bbc.com/news/av/world-africa-47202313

[2] Mathare, Kenya'nın Nairobi şehrindeki gecekondu mahallelerinden biri. Mathare'de yaklaşık 500.000 kişi ikamet etmekte.

[3] Hollanda NOS’un yaptığı habere buradan göz atabilirsiniz: https://nos.nl/video/2346202-elijah-filmt-het-politiegeweld-in-zijn-sloppenwijk.html ve BBC haberi için link: https://www.bbc.com/haberler/av/world-africa-53025934

[4] Elijah, gençlik girişimi Sauti ile gecekondu mahallelerindeki insanları destekliyor. Bu girişim sayesinde gençler film, sanat ve diğer becerilerle dair uygulamalarla deneyim kazanıyorlar. İstedikleri hedeflere ulaşabilmek için. Sauti'ye şu linklerle ulaşabilirsiniz: https://www.facebook.com/watch/TVSauti/ veya https://www.youtube.com/watchv=IFlrToASX3c&t=5s&ab_channel=SautiTv