Birkaç hafta öncesine kadar adı Afganistan İslam Cumhuriyeti olan bir ülkeden gelen 20 yaşında bir kızım.[1] Burası, kızların ya hayalleri gerçekleşene kadar tekrar tekrar çaba sarf ettikleri ya da hüzün dolu kalpleriyle öldükleri bir cumhuriyetti. Ben hayal kurmaya cesaret eden ve son nefesine kadar hayallerini gerçekleştirmek için her yolu deneyecek kızlardan biriyim.

Öğrencilik yolculuğum teknolojiye doğru bir adımla başladı. Benim gibi orta sınıf bir aileden gelen ve Afganistan'da yaşayan biri için okulda olmak büyük bir şey, özellikle de bir kız olduğumu düşünürsek. Küçükken üniversitede okumak ve iş sahibi olmak benim için imkansız bir hayal gibiydi. Bu hayali gerçekleştirmek için insanlara ve topluma karşı çıkmak kolay değil. Bu yüzden okulda en iyi notları almak ve ailemi bir şeyler yapabileceğime inandırmak için gerçekten çok çalıştım. Aslında erkeklere özel bir sektör olarak kabul edilen teknolojiyle ilgili bir bölüm okumaya karar vermemin nedenlerinden biri de buydu. Sınıfımda birinci oldum. Amacım her zaman yeni şeyler öğrenmek ve aileme hak ettikleri hayatı vermek oldu. 

Son iki haftada [2] Taliban, Cumhuriyet'i ele geçirdiğinde hayatım yerle bir olmuş gibi hissettim. Bu saldırılardan ve ülkemin düşüşünden önce ailemle güzel bir hayat yaşıyordum. Ülkemin en iyi üniversitelerinden birinde bilgisayar bölümü okuyordum ve sınıfımın en iyilerindendim. Şu anda hala bunun korkunç bir rüya olduğunu ve uyandığımda biteceğini umuyorum ama sanırım bunun hayatımın yeni gerçeği olduğunu kabul etmeliyim. Hayallerim ve ailem, hayatımın karanlığında bir ışık, beni hayatta tutan bir umut. Bazıları hayattaki en zor ve en acı verici şeyin ölüm olduğunu söyler; ama şimdi anlıyorum ki en zoru yaşarken yalnız, umutsuz bir ruh ve kalp taşımak. Hayatta olmak ve sevdiklerin için mutluymuş gibi yapmak hayatın en ağır kısmı.

Her şeyimi kaybettim; hayallerimi, umutlarımı ve 14 yıllık okul hayatımı. Kanatları olan ama uçamayan bir kuş gibi kapana kısılmış hissediyorum. Hayalim bilgisayar bilimi okumak, hedefim her zaman yeni şeyler öğrenmekti. Güvenli ve huzurlu bir ortamda kaliteli bir eğitim ve öğrenim görmek hala en büyük hayalim ama nefes almanın bile zor olduğu bir ortamda devam edebileceğimi sanmıyorum. Her günüm cehennem gibi. İnternette veya televizyonda gülen ve mutlu mesut hayatlarını yaşayan insanları gördüğümde, bir daha böyle yaşayacak mıyım diye soruyorum kendime.

Elimde kalan tek şey ailem. Hayallerimi destekleyen ve onları gerçekleştirmek için elinden gelenin en iyisini yapan, destekleyici ve açık fikirli bir aileye sahip olduğum için gerçekten şanslıyım. Bilginin gücüyle bu kafesi kırmaya çalışacağım ve eğer kazanırsam benim gibi diğer kızlar için fırsatlar yaratacağım. Hayallerinin gerçekleşmesi için hala elinden gelen her şeyi yapacak bir  kız olduğumu söylemek istiyorum.

Karanlık geceler korkutucu ve dehşet verici olabilir ama bir yıldız hayatınızı aydınlatmak için yeterlidir.

[1] Ağustos 2021'de Taliban, hızlı bir saldırının ardından Afganistan'ın kontrolünü ele geçirdi. Bu makaledeki olaylar hakkında daha fazla bilgi edinin.

[2] Bu hikaye Ağustos 2021'de yazılmıştır, yukarıdaki dipnota bakın.